Je zou er bijna aan gaan wennen, zomervakanties zoals die van 2016 en dit jaar, die voorbij gaan zonder enige opwinding over de resultaten op een voetbalveld. Een gemist EK en WK, plus de daaraan gekoppelde dramatische campagnes dompelden ons nationale voetbalfans in diepe rouw.

Totdat dit weekend de ommekeer kwam. Althans, laten we daar gewoon vanuit gaan. Welke optie hebben we anders? Er werd namelijk gewonnen van aartsvijand Duitsland, met 3-0 nog wel. Ik zat verdorie weer eens te genieten van ‘ons oranje’ dat met intensiteit en overgave afrekende met Duitsland. Echte wereldtoppers hebben we niet meer in het veld staan. Althans geen spelers van niveau Cruijf, Robben, Van Basten of Bergkamp. Maar daar waar de individuele superioriteit vaak de doorslag gaf zegevierde nu het collectief. Voor de gemoedsrust van ons supporters is het fijn als je weet dat de as met Memphis, Wijnaldum, Van Dijk en de Ligt steeds meer staat als een huis. Daaromheen zwerven spelers als Frenkie de Jong, die iedere bal opeist en het spel verdeelt en Marten de Roon die de beuk er in gooit als het moet en een topspeler als Toni Kroos aan banden legt. 

Ik sprak Guus Hiddink afgelopen week op een trainingsveld in Hoenderloo, waar hij het Chinese olympische elftal traint. Guus, de man die de kentering met Oranje niet teweeg kon brengen, sprak de wijze woorden over dat de kern van een ploeg zo belangrijk is. Zij moeten geloven in jouw aanpak en de winst, zij nemen anderen mee in hun kielzog. Daarbij gaat het in het begin niet over voetbalkwaliteit of tactiek, het gaat erom wie de baas is, wie de leiding op zich neemt en of iedereen zich wil schikken in zijn rol. Wie vult het vacuüm na Robben, Van Persie en Sneijder?

Precies dat lijkt Koeman bewerkstelligt te hebben. Iedereen zet zich in met dezelfde intensiteit voor het zelfde doel, kortom een echt team met nuchter commentaar achteraf. Lees de interviews van Memphis vooraf: Er spreekt nederigheid uit, hoor Virgil van Dijk na afloop benadrukken dat ‘we’ er nog lang niet zijn. Dat belooft veel voor de toekomst. De basis staat, de weg omhoog is ingezet. Daarom klamp ik mij vast aan deze veelbelovende strohalm en geloof ik met alle liefde dat dit de ommekeer is waar we allemaal naar smachten. Dat we een glimp hebben mogen zien van een nieuw elftal dat vol overgave knokt voor iedere overwinning, zonder overheersende ego’s maar met een teamgeest als nooit te voren. Misschien niet de beste maar wel de sterkste. Ik hou die gedachte nog even vast tot de komende EK en WK en kijk voor het eerst sinds tijden uit naar de volgende wedstrijd van Oranje!