VAN HIER TOT TOKIO
Het is het grootste sportevenement ter wereld, waar atleten naartoe trainen om te bewijzen dat ze de beste zijn in hun sport. Inmiddels zitten we midden in de strijd om Olympisch goud. Een perfect moment om Olympisch kampioen Mark Tuitert te vragen naar zijn kijk op Tokio 2020 +1.
Mark Tuitert won in 2010 op de Olympische Winterspelen van Vancouver goud op de 1500 meter schaatsen.
Mark, hoe ervaar jij deze Olympische Spelen?
“Ik vind het hele vreemde Olympische Spelen. De Olympische sfeer mist en je ziet atleten die het plezier een beetje kwijt lijken te zijn. Daarnaast heerst er onder atleten natuurlijk ook de angst om positief te testen op corona en niet meer mee te mogen doen. Dat heeft invloed of de sfeer.
Ik vind het nog steeds een fantastisch evenement, maar dit zijn niet de leukste Spelen.”
Vind je dat dat ligt aan de strenge regels in Japan zelf?
“Het heeft met corona te maken, maar ook met Japan zelf. Het is een fantastisch land, heel modern en westers. Alleen ze zijn daar niet ‘fair’ wat betreft de corona pandemie. Er is weinig ingeënt en Tokio is nu een bubbel waarin alles op slot zit. Dat is niet de beste plek om de Olympische spelen te houden, al kan niemand daar iets aan doen natuurlijk.”
"Wat je niet kunt controleren, dat moet je naast je neer leggen."
Jij weet als één van de weinigen hoe het voelt om mee te doen aan de Olympische Spelen. Als jij nu mee zou doen, denk je dat de huidige situatie dan effect zou hebben op hoe je in de race zit of zou je dit los kunnen laten?
“Nou… Ik denk dat je dit, wanneer je meer ervaring hebt, makkelijker los kunt laten. Ik zou dat kunnen. Gewoon puur door een logische redenatie te volgen volgens Stoïcijnse filosofie. Wat je niet kunt controleren, dat moet je naast je neer leggen
Iedereen vindt natuurlijk wat van je en er komen heel veel stormen los in de media. Als je je daar mee bezig gaat houden, dan is dat uiteindelijk enkel afleiding.
Het is verstandiger om te accepteren wat er op je af komt, dat gelaten te ondergaan, en scherp te zijn op hetgeen dat je wel kunt controleren. Ik denk dat atleten daar, wanneer ze leren hoe ze dat kunnen doen, veel profijt van zullen hebben. Atleten worden nu eigenlijk al ultiem getest op die instelling.”
Stel je zou nu Olympisch goud winnen, is die dan evenveel ‘waard’ als goud op de Spelen van Rio? Of heeft het gebrek aan publiek en support van vrienden en familie impact op dit gevoel?
“Nee, die gouden medaille is zeker net zoveel waard. Atleten trainen er net zo hard voor, maar het plezier van achteraf juichen en het succes kunnen delen met vrienden en familie, dat mis je. Je wil ze in de armen vliegen en het ook met Nederland vieren.
Ik denk dat het voor atleten minder leuk is. Normaal loop je door elkaar tijdens de openingsceremonie, heb je veel contact met elkaar en heerst er een enorme sfeer onder de atleten. Ook in het ontvangstland, waar men blij is om de atleten te ontvangen. Dat is een mooie geladen sfeer die er nu niet is.
Daar hoor je verder geen atleet over klagen, dat hoort er nu eenmaal bij. Daar heb je dat accepteren ook weer. Maar, ik denk dat dit niet de favoriete Spelen zullen zijn van atleten die al meerdere hebben meegemaakt.”
Gelukkig is er ook veel ruimte voor mooie momenten.
Wat was voor jou tot nog toe een hoogtepunt?
“Ik vond de gouden medaille van Annemiek van Vleuten erg mooi. Ik bewonder haar instelling. Dat ze niet vanuit revanche gevoelens of andere negatieve emoties sport, maar echt puur de uitdaging ziet om zich zo maniakaal voor te bereiden op hetgeen waar zij controle over heeft. Bijvoorbeeld door met de racefiets in de sauna te gaan zitten. Maandenlang naar deze wedstrijd toe te werken. Zilver te winnen, of eigenlijk goud te verliezen op de wegwedstrijd. En dan toch goud winnen.
Na die zilveren medaille zei ze al dat ze daar toch blij mee is omdat het toch haar eerste Olympische medaille is. En, als je haar geschiedenis kent met die valpartij in Rio, zilver op de wegwedstrijden, en nu goud. Dan vind ik dat echt een hele mooie medaille!
Maar ook de winst van de roeiers. Zij trainen zo hard en zo gedisciplineerd. Jaar in jaar uit. Dat is echt het succes van een aanpak, van een structuur.
Als je vraagt of succes maakbaar of trainbaar is. Ja, dan denk ik dat je daar heel veel in kan betekenen als je de juiste structuur neerzet. De roeiers vind ik daar een heel goed voorbeeld van.
Dat zijn wel dé twee gouden medailles natuurlijk, dat blijven uiteindelijk de mooiste!”
Welke sporten kijk je het liefst?
“Ik vond MTB fantastisch, ook omdat ik er het afgelopen jaar zelf een beetje verslingerd aan ben geraakt. Maar, ik ben überhaupt wel sportfreak, dus ik vind eigenlijk alle sporten gaaf. Ik kan bijvoorbeeld ook uit het boogschieten plezier halen. Vooral hun snelheid en die lichaamsbeheersing, dat is gewoon mooi! BMX vind ik ook fantastisch om te kijken en ik kijk uit naar atletiek!”
